“Waarom gaat het steeds mis in de liefde?”

Je bent een leuke vrouw. Je buitenwereld blijft maar vragen “hoe zit het in de liefde?” en verbaast zich dat zo’n geweldige vrouw als jij geen vaste relatie heeft. Je ziet jezelf eigenlijk ook wel als een goede catch. Dus keert de vraag terug in je hoofd; “waarom gaat het steeds mis in de liefde?”

Wanneer je naar je leven kijkt, vind je dat je het best aardig voor elkaar hebt. Alleen die goede relatie… Die ontbreekt nog.

Hoe kan dat toch?
Waarom gaat het steeds mis in de liefde?

Herken je dat gevoel van leegte?

Vaak voel je die bij je buik, keel of borst. Het is geen prettig gevoel. Een onrustig gevoel. En het raakt je gevoel van eenzaamheid of je alleen voelen. De gedachten die in je opkomen – wanneer je deze leegte voelt – zijn vaak dat een man het goed zou kunnen maken. Dan zou je leven echt compleet zijn en zou je die leegte niet meer voelen. Dan ben je echt gelukkig.

Maar is dat zo?

Ik vergelijk dat gevoel van leegte als een wond

Die wond voelt natuurlijk niet fijn, dat doet pijn. En voor die pijn wil je een remedie en het liefste een remedie die heel snel werkt. Een zogenaamde ‘quick fix’ voor jouw pijn. Die ‘quick fix’ vind je meestal in de aandacht van een man. Door de aandacht van een man, voel je de pijn die je (bewust of vaak ook onbewust) met je meedraagt, eventjes niet. Dat is dus ook precies de reden waarom je gemakkelijk emotioneel onbeschikbare (/foute of verkeerde) mannen aantrekt.

Je wilt een quick fix

Dus wanneer een man je ook maar een beetje het gevoel geeft dat hij je leuk vindt, sta je voor hem open. Misschien dat je (in het begin) vanuit je hoofd jezelf heus wel weet te vertellen dat dit nou niet de allerbeste catch voor je is. Bijvoorbeeld omdat hij al een vriendin heeft, omdat hij er alleen maar is wanneer het hem uitkomt, omdat hij over je grenzen heen gaat of omdat hij niet helemaal is wat je graag zou willen. Maar je gevoel zegt iets anders, die wil gewoon die liefde (/aandacht) voelen.

En daar ga je dan weer hetzelfde patroon in. Het patroon van emotioneel onbeschikbare (/foute of verkeerde) mannen aantrekken, waardoor je voor even die pleister op je wond kan plakken. De pleister is de tijdelijke aandacht die je van een ander krijgt en die je pijn eventjes verzacht.

Ondanks dat hij misschien niet helemaal perfect voor je is, is het fijn dat je de pijn eventjes niet hoeft te voelen

En je houdt je vast aan de leuke momenten. Het maakt niet uit dat er daarnaast heel veel grote dingen zijn die niet leuk zijn aan/met hem. Door de leuke momenten krijg jij houvast.

“Misschien is hij wel veranderd.”
“Hij is me nu echt leuk gaan vinden.”
of
“Zie nou wel dat het er wel in zit.”

Om er vervolgens te ervaren, dat hij je toch weer pijn doet. In plaats van hem uit je leven te bannen, blijf je hopen op weer zo’n leuk moment of een moment dat hij je aandacht geeft. En dat moment komt ook zeker wel. Vaak na heel wat dompers, maar het komt. En daar put jij je hoop uit. Omdat je het zo graag wilt.

Je plakt dus een tijdelijke pleister op jouw wond

Een pleister die er uiteindelijk ook weer langzaam en pijnlijk afgetrokken wordt. Omdat het patroon zich blijft herhalen en jij weer bij die man blijft, die je niet geeft wat je verdient. En dan zit je niet alleen met die leegte die je al voelde. Maar wordt die leegte ook nog eens aangevuld door verdriet omdat het je weer is overkomen.

Hoe komt het dat je deze mannen blijft aantrekken en jezelf dit ook nog eens laat overkomen?

Die leegte die je voelt, dat is vaak een leegte die ontstaan is in je kindertijd. Je hebt onvoldoende liefde of aandacht gekregen. Je hebt van je ouders niet geleerd om contact met je gevoel te hebben. Of het was gewoon ‘not done’ om je emoties te uiten. Het hoeven niet altijd hele grote trauma’s te zijn. Voor een kind kunnen kleine dingetjes al diepe wonden veroorzaken. Hierdoor heb je niet goed geleerd om liefde voor jezelf te hebben. Daarom ga je de liefde ergens anders zoeken, om je niet rot of leeg te voelen. Oftewel, die quick fix.

Maar er is geen quick fix. Daar waar je nu bent, daar ben je ook niet in één dag gekomen. Dit fixen is dus ook geen kwestie van één dag. Realiseer je ook dat je zolang je je eigen pijn niet heelt. Je direct een zwaarte de relatie inbrengt. De zwaarte van:

“Hier is mijn pijn, los het maar voor me op”

En hoewel dit heel onbewust is, geef je dus heel onbewust jouw zwaarte aan de man. Hij moet jouw pijn oplossen. Maar niemand anders kan jouw pijn oplossen, dat kun je alleen zelf. Je creëert dus direct een disbalans in de relatie en deze relaties monden vaak uit in aantrekken en afstoten en uit eindelijk, liefdespijn. Hoe kan het gaan veranderen?

De belangrijkste stap is zelfliefde. Wanneer je echt zelfliefde voelt, komen automatisch de juiste mannen op je pad. En zelfliefde in je hoofd denken, is heel iets ander dan het echt voelen hè? Daarmee bedoel ik: Je kunt wel tegen jezelf zeggen dat je van jezelf houdt, maar wanneer je acties iets heel anders laten zien (zoals bijvoorbeeld mannen die niet heel goed voor je zijn, in je leven laten) dan is er niet voldoende liefde en respect voor jezelf.

Maar ja, hoe doe je dat dan? Van jezelf houden.

Het is belangrijk om te herkennen en vervolgens te erkennen wat jouw patroon is

Wanneer je nog vindt dat het je allemaal overkomt en jij er helemaal niets aan kan doen, dan kun je het niet oplossen. Dan ligt jouw oplossing namelijk in de handen van een ander. En de oplossing ligt nooit in de handen van een ander, maar altijd in die van jezelf. Door contact te maken met je innerlijke kind, ga je zelfliefde ontwikkelen.

Je verleden kan niet ineens veranderd worden. Zo kunnen je ouders je niet met terugwerkende kracht ineens wel de aandacht geven die je nodig had. De enige die jou nu kan geven wat je nodig hebt, dat ben jijzelf. Een prachtige methode die ik hiervoor in mijn praktijk gebruik is hypnotherapie. Vanuit een diepe ontspanning, ga je terug naar je kindertijd. Zo kun je dingen die nog niet geheeld zijn, helen en jezelf datgene geven wat je toen zo nodig had gehad. Vanuit hier, ga je de liefde voor jezelf ontwikkelen.

Zodat de liefde van een ander geen invulling meer is, maar een aanvulling

Bewandel eerst de weg naar jezelf en dan pas de weg naar de ander. De basis is om naar jezelf terug te gaan en de weg naar jouw eigen hart te vinden.
Want vanaf het moment dat jij ‘geheeld’ bent (en dus niet meer die leegte voelt) kun jij een gezonde en liefdevolle relatie met een ander aan gaan.

Raakt het bovenstaande jou in jouw patroon? Volg dat de gratis Masterclass of training “Van Liefdespijn naar Gelukkig zijn”.
>>> Hier schrijf je je gratis in >>>

Tot dan!