Een tijdje geleden schreef ik al een uitgebreid blog over verlatingsangst.

Vandaag ga ik dieper in op “wat is bindingsangst en wat doe je er tegen”

Waar je bij verlatingsangst enorm bang bent om de ander te verliezen, vind je het – wanneer je last hebt van bindingsangst – juist een uitdaging om je te binden. Je voelt de toenadering van een ander als een verlies van je zelfstandigheid. Emoties die wat lastiger voor je zijn, druk je gemakkelijk weg. Je kunt zeker wel op iemand verliefd worden wanneer je bindingsangst hebt. Maar wanneer het ‘echt’ wordt, laat je deze emoties weer afkoelen door juist te gaan letten op de dingen die niet goed gaan.

Zo rechtvaardig je dan ook naar jezelf, dat je de ander wegduwt.

“Hij was echt te lief voor me en dat benauwde me enorm.”
“Eigenlijk was de seks ook niet zo goed, dus we waren gewoon niet zo’n match.”
“Ik miste toch echt de verbinding, dus dan ben ik maar liever alleen.”

Het kan zelfs zijn dat je – op het moment dat het minder gaat in je relatie – je ex partner of juist een toekomstige partner enorm idealiseert.

Maar ja…. wanneer je de ander dan op afstand hebt, komen de gevoelens weer terug en trek je toch weer naar hem toe

Ervan uitgaande dat je in een relatie zit met iemand die last heeft van verlatingsangst, krijgt hij weer de bevestiging “ze houdt wel van me” en zo begint de zogenaamde liefdesdans weer opnieuw. En die kan eindeloos doorgaan.

Wat zijn de behoeften van iemand die bindingsangst heeft?

• Vrijheid
• Ruimte
• Controle (op afstand houden)
• Behoefte aan onafhankelijkheid
• Je houdt graag alle opties open
• Je wilt je eigen gang kunnen gaan
• Perfectie; alles moet altijd kloppen, want anders heb je weer een excuus om te stoppen

Maar diep in je hart wil je het liefste…

• Gezien en gehoord worden
• Liefde
• Intimiteit
• Geaccepteerd worden
• Vertrouwen
• Erkenning
• Onvoorwaardelijkheid
• Jezelf mogen zijn
• Gelijkwaardigheid

En dat is ook precies waar iemand die last heeft van verlatingsangst wilt.

Hoe ontstaat bindingsangst?

Het komt voort uit een vertrouwd patroon wat je als kind hebt ervaren. Als kind, heb je je beklemd gevoeld door een van je ouders. Het kan bijvoorbeeld zo zijn, dat een van je ouders zelf als kind niet heeft gekregen wat ze wel nodig hadden. Je vader of moeder is bij jou gaan halen, wat zij zelf van hun ouders niet gehad hebben. Dit voelt verstikkend voor je en op latere leeftijd kun je vervolgens niet anders dan de ander op een afstand houden, om de verstikking niet te voelen.

Het kan ook zijn dat je ouders een sterke controle op je legde, waardoor jij je beklemd hebt gevoeld. Je bent al snel het contact met jezelf verloren, omdat – naar het vervelende gevoel van de verstikking heen gaan – verre van prettig is. Je laat jezelf dus eigenlijk continu in de steek.

Je hoeft overigens geen mega trauma te hebben om verlatingsangst of bindingsangst te hebben

Een vader die er onvoldoende voor je is geweest of een moeder die je ‘verstikt’ heeft, is al genoeg. Het kan ook voortkomen uit een geboortetrauma.

Voorbeelden hiervan zijn:

• Verstikking door de navelstreng
• In de couveuse hebben moeten liggen
• Doodsangst tijdens de bevalling
• Een verloren tweelinghelft
• Je ouders hadden liever een jongetje gehad
• Adoptie

Maar het allerbelangrijkste: je bent bang.
Bang om gekwetst te worden.
En de ironie is, dat jullie allebei even bang zijn.

Heb je last van verlatingsangst, dan projecteer je je zo op de ander, zodat je je eigen angst niet hoeft te voelen. De schuld ligt in hun ogen meer bij diegene die bindingsangst heeft.

Degene met bindingsangst ontwijkt het gevoel van de angst, door vermijdend gedrag te laten zien.

Het paradoxale…

De grootste allergie van iemand met bindingsangst is dat ze ‘geclaimd’ worden.
De grootste allergie van iemand met verlatingsangst is dat de ander ze op afstand houdt.

Beide vermijden hiermee echter wat ze allebei het allerliefste willen: liefde, verbinding en vertrouwen.

Gek genoeg doe je er allebei onbewust moeite voor, om dit maar niet te krijgen. Zo saboteer je dus, waar je eigenlijk wel naar verlangt. Je trekt elkaar aan, omdat het stiekem juist heel veilig is om de echte intimiteit niet met de ander aan te hoeven gaan. Hiermee wordt een dynamiek gecreëerd die voor allebei veilig lijkt. Wanneer je bindingsangst hebt, zul je de ander eerder wegduwen. Onder het mom van “als ik er ver van weg ben, dan is het er ook niet en is alles oké”. Terwijl het er uiteindelijk natuurlijk wel is, en je jezelf voor de gek houdt.

De eerste stap is het (h)erkennen van je patroon en je realiseren dat je een pijn met je meedraagt die de ander weliswaar triggert, maar die niet door de ander komt. Het is jouw pijn en deze moet je zelf aangaan. Alleen, dat is het hele punt; je loopt liever weg van de pijn (en dus van de relatie). Wat is echter het ergste dat er kan gebeuren? Het kan pijn gaan doen en je kunt je heel verdrietig gaan voelen. Het goede nieuws is: dit gaat weer over.

Pas wanneer je je eigen emoties aangaat en dit niet meer uit door de ander in een relatie weg te duwen, kun je een gezonde en liefdevolle relatie aangaan

Stiekem zit er onder bindingsangst, ook de angst om verlaten te worden en hiermee dus de angst om gekwetst te worden. Je loopt daarom weg van intieme relaties en dus ook van je eigen gevoel. Vaak zul je bij de ander neerleggen dat ie te snel gaat, te lief is, dat het te beklemmend voelt of dat je gewoon niet toe bent aan een relatie. Ergens leg je het dan toch bij de ander neer.

Wanneer je het zelf gaat dragen, dan blijft jouw stuk van jou en het stuk van je partner van je partner. En vanuit daar, kun je in contact komen met de ander. Dan ga je een relatie aan, vanuit verbinding. Je neemt verantwoordelijk voor wat van jou is, en wanneer de ander last heeft van verlatingsangst, is het belangrijk dat hij dat ook doet.

Zo kun je stapje voor stapje de oude kind pijn, die je nog met je meedraagt, verwerken. Erken dat het er is. Maak contact met je innerlijke kind en geef haar de liefde en de ruimte, die ze gemist heeft. Laat haar weten dat ze er helemaal mag zijn. Er is moed voor nodig, om deze beweging naar binnen te maken. Maar zonder dat te doen, zul je eeuwig in liefdesdansjes blijven zitten en zul je geen gezonde en liefdevolle relatie aan kunnen gaan.

Wat doe je tegen bindingsangst?

1. Herken wanneer de ander jou triggert

Wanneer je weet waardoor je geraakt wordt, dan weet je dat hier een oude kind pijn zit.

2. Focus je op jezelf

Jouw pijn is jouw pijn. Ga de confrontatie daarmee aan, in plaats van de ander weg te duwen.

3. Ontdek je angst

Wat is jouw diepste angst om te voelen wat je echt voelt? Ben eerlijk tegen jezelf, waar ben je nou eigenlijk écht het allerbangst voor?

4. Maak contact met je lijf

Door in je hoofd te blijven zitten, zul je vanuit oude patronen blijven handelen en datgene wat er werkelijk speelt blijven ontwijken.

5. Durf te voelen

Je bent er waarschijnlijk goed in geworden om je gevoelens uit de weg te gaan, maar de heling zit ‘m in het voelen. Ervaar wat je voelt, in plaats van de ander weg te duwen en hiermee ook je eigen gevoelens.

6. Maak contact met je gekwetste kind

Onder bindingsangst zit een gekwetst kind. Maak hier contact mee en geef haar datgene, wat ze toen nodig had.

Ik hoop dat je hiermee wat meer inzicht hebt gekregen in bindingsangst. Loop jij tegen verlatingsangst of bindingsangst aan? Of herken je je in relatieverslaving of codependentie?

Ik nodig je uit voor de gratis Masterclass of training “Van Liefdespijn naar Gelukkig zijn”.
Wanneer je klaar bent met je terugkerende patronen in de liefde en wilt leren hoe je een gezonde & liefdevolle relatie aangaat met jezelf én een ander, dan is dit iets voor jou.
Je schrijft je hier in!