De meeste van ons kennen het wel: pijn voelen terwijl je in een relatie of date zit. Hoe komt dat? Omdat je niet krijgt waar je wel heel erg naar verlangt: liefde! Liefde, aandacht, waardering, gezien worden en ga zo maar door.
Je wilt gedragen worden door hem, maar dat voelt niet zo en dat doet pijn.
Easy peasy zou je denken; wegwezen! Maar dat doe (of deed) je niet. Waarom niet? Omdat je er zo naar verlangt om van hem te krijgen, dat je blijft in de hoop het te gaan krijgen.
Soms krijg je wel wat aandacht, en daar schiet je zo van aan dat je vast blijft houden aan de momenten dat je de piek (of het piekje) ervaart. En je hoopt. Je hoopt het zo erg. Dat hij verandert. Dat hij je ineens toch gaat zien (jij bent immers fantastisch), dat hij toch wat liever gaat zijn, dat hij je toch wat meer aandacht gaat geven of lievere dingen tegen je gaat zeggen.
Maar helaas… het gebeurt niet en ook al zit je in een relatie of ben je aan het daten, je voelt je alleen.
Wanneer je beste vriendin bij je zou komen met dit verhaal, dan zou je haar waarschijnlijk meteen adviseren om weg te gaan. Dat advies kun je jezelf natuurlijk geven, maar zo werkt het niet.
Hoe komt het dat je in dit soort situaties blijft hangen en dat je dit accepteert in relaties of met dates?
Dit is wat je jezelf gunt….
Dat is best een binnenkomer hè Myra. Natuurlijk gun je jezelf in je hoofd veel meer, maar je acties zeggen iets anders. Die zeggen dat je niet meer verdient dan wat je nu krijgt.
Zo simpel is het natuurlijk allemaal niet. Wat hieronder zit, is dat waar je zo naar verlangt van de ander, jezelf meer mag geven.
Dus kijk eens naar wat je van een ander verlangt. Liefde? Aandacht? Bevestiging? Gedragen worden? Respect?
Geef je jezelf dit?
Waarschijnlijk niet en daarom accepteer je het wanneer iemand met jou om gaat op een manier waarvan je diep van binnen wel weet dat je meer verdient.
Je accepteert de broodkruimeltjes die je krijgt, maar girl, je verdient het hele brood!!
Je wilt gedragen worden door hem, maar dat voelt niet zo en dat doet pijn.
Easy peasy zou je denken; wegwezen! Maar dat doe (of deed) je niet. Waarom niet? Omdat je er zo naar verlangt om van hem te krijgen, dat je blijft in de hoop het te gaan krijgen.
Soms krijg je wel wat aandacht, en daar schiet je zo van aan dat je vast blijft houden aan de momenten dat je de piek (of het piekje) ervaart. En je hoopt. Je hoopt het zo erg. Dat hij verandert. Dat hij je ineens toch gaat zien (jij bent immers fantastisch), dat hij toch wat liever gaat zijn, dat hij je toch wat meer aandacht gaat geven of lievere dingen tegen je gaat zeggen.
Maar helaas… het gebeurt niet en ook al zit je in een relatie of ben je aan het daten, je voelt je alleen.
Wanneer je beste vriendin bij je zou komen met dit verhaal, dan zou je haar waarschijnlijk meteen adviseren om weg te gaan. Dat advies kun je jezelf natuurlijk geven, maar zo werkt het niet.
Hoe komt het dat je in dit soort situaties blijft hangen en dat je dit accepteert in relaties of met dates?
Dit is wat je jezelf gunt….
Dat is best een binnenkomer hè Myra. Natuurlijk gun je jezelf in je hoofd veel meer, maar je acties zeggen iets anders. Die zeggen dat je niet meer verdient dan wat je nu krijgt.
Zo simpel is het natuurlijk allemaal niet. Wat hieronder zit, is dat waar je zo naar verlangt van de ander, jezelf meer mag geven.
Dus kijk eens naar wat je van een ander verlangt. Liefde? Aandacht? Bevestiging? Gedragen worden? Respect?
Geef je jezelf dit?
Waarschijnlijk niet en daarom accepteer je het wanneer iemand met jou om gaat op een manier waarvan je diep van binnen wel weet dat je meer verdient.
Je accepteert de broodkruimeltjes die je krijgt, maar girl, je verdient het hele brood!!
Klaar om jezelf dit meer te gaan geven waardoor de liefde geen invulling meer voor je gaat zijn, maar een aanvulling? En waardoor je dus automatisch de liefde aantrekt die gewoon gemakkelijk gaat!
Hoe? Ik vertel je alles tijdens de live Vind je ware liefde masterclass. Je meldt je hier aan.
