Liefde zonder attachment? Hoe dan? Dit vinden heel veel mensen (en heel eerlijk, zelfs mijn partner) moeilijk om te begrijpen. En dat begrijp ik… Want ik voel liefde niet, hoe de meeste mensen ‘m voelen.
Liefde voor mij? Betekent geen attachment eraan hebben, oftewel; liefde zonder attachment.
Wat bedoel ik daarmee?
Ik heb niemand nodig om liefde te voelen. Ik heb een ander niet nodig om gelukkig te zijn. En ik weet dat heel veel zelfstandige vrouwen zoals jij, dit ook zo ervaren. Dat je niemand nodig hebt, om gelukkig te zijn. Maar…. Je wilt het wel. Je bent wel gelukkig, maar toch knaagt er vaak wel iets. Ondanks je geluk, is er toch een bepaalt ongenoegen en diep verlangen.
En zelfs een verlangen, kan op een gegeven moment pijn doen.
Begrijp me niet verkeerd. Ik geloof erin dat wij als mens gemaakt zijn om samen te zijn… En ik vind het heerlijk om samen met mijn partner te zijn. Samen op vakantie te gaan. Leuke uitjes te maken. Gewoon samen op de bank te hangen. En diepe gesprekken voeren.
Maar ik heb het niet nódig.
Ook niet, toen ik hem nog niet in mijn leven had. Natuurlijk voelde ik, dat ik ervoor open stond. Maar wanneer dat dan zou ‘moeten’ zijn, kon ik volledig loslaten.
Want dat zie ik vaak. Vrouwen die zeggen “ik ben gelukkig alleen”. Tot het te lang duurt… Dan gaan ze toch weer scrollen, swipen of wat dan ook. Maar kun je ook de attachment aan de tijd loslaten? Dat heb ik gedaan en mega cliché, het komt wanneer je er niet mee bezig bent. Maar ook al heb ik nu de liefde. Again, ik ben er niet van afhankelijk.
Want ik ben liefde. En alleen wie mij op die frequentie kan ontmoeten, is welkom. Ja, ik heb een partner. En ik hou zielsveel van hem. Maar ik leun niet op hem voor mijn geluk. Ik stem mezelf elke dag af op mijn hoogste frequentie. En ik wil dat mijn relatie hierop met me meegroeit.
Want ik wil niet alleen magnetisch zijn aan het begin van een relatie…
Ik wil het blijven. Elke dag.
Hoe ik liefde voel: Als hij me kan dragen, groeit hij met me mee. Als hij dat niet kan, dan zal ik altijd kiezen voor mijn eigen liefde. Niet uit angst. Niet vanuit tekort. Maar juist omdat ik zoveel liefde in mezelf voel en ik weiger om mezelf kleiner te maken in de liefde. Hard? Nee hoor, juist niet.
Het is het meest liefdevolle naar mezelf toe.
En ook naar hem. Want je verdient altijd de beste versie van elkaar en je verdient altijd allebei het ultieme geluk. Als je liefhebt vanuit overvloed in plaats van vanuit hunkering, creëer je een liefdesleven dat alleen maar blijft groeien. Wanneer het deze potentie heeft natuurlijk.
Ik verlaag mijn standaard niet om geliefd te worden. Ik verhoog hem. En liefde stijgt met me mee…
Liefs Myra
